Morderczyni, samobójczyni, czy ofiara tragicznego wypadku? Historia dzisiejszej bohaterki sprawia, że refren „Kocham cię jak Irlandię” brzmi wyjątkowo ironicznie. Zapraszam na historię Ice Queen Killer w Prowincjach Świata. 26 marca 2013 roku kamery monitoringu miejskiego uchwyciły Martę koło godziny 6 rano idącą po ulicy boso, w mokrym ubraniu, skuloną, trzęsącą się z (Chmurno, durno, nieprzyjemnie) Chmurno, durno, nieprzyjemnie. Luźna plomba dzwoni w zębie a E A za oknem w środku maja dudni grad jak strusie jaja E7 a We łbie szumi znów niestety, w kościach łamie to artretyzm A7 d Tylko usiąść i zapłakać, że ta dola byle Kino Polska Muzyka: 100 przebojów wszech czasów. Widzowie telewizji Kino Polska Muzyka wybrali 100 największych polskich przebojów. Za utwór wszech czasów numer jeden został uznany „Dziwny jest ten świat” Czesława Niemena. Kolejne miejsca na podium zajęły „Tyle słońca w całym mieście” Anny Jantar i „Jolka, Jolka d여기에서 Śpiewające Brzdące – Kocham Cię, Ti Amo, Je T’aime – Piosenki dla dzieci – kocham ciebie tato piosenka dla dzieci tekst 주제에 대한 세부정보를 참조하세요 Latający dywan, kolorowy balon, a wszystko to w towarzystwie kochanej Mamy 🙂 Polub film, zostaw komentarz i zasubskrybuj kanał Brzdąców – http Pomimo, że nadal istnieje pewna drażliwość co do tego, kiedy powiedzieć te trzy małe słowa w związku, ludzie Zachodu wyrażają miłość i przywiązanie dość łatwo. Miłość w Japonii. W Japonii jest trochę inaczej. Wiele małżeństw prawdopodobnie powie Ci, że nigdy nie usłyszało „kocham Cię” od swojego partnera. 37. Kobranocka KOCHAM CIĘ JAK IRLANDIĘ. 38. Budka Suflera JEST TAKI SAMOTNY DOM. 39. Czesław Niemen BEMA PAMIĘCI ŻAŁOBNY RAPSOD. 40. Marek Grechuta KOROWÓD. 41. Tilt JESZCZE BĘDZIE PRZEPIĘKNIE. 42. KSU MOJE BIESZCZADY. 43. Dżem WHISKY. 44. Róże Europy & Edyta Bartosiewicz JEDWAB. 45. . \n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\tZg\u0142o\u015b \n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\n\t\t\t\tAle_Xandra\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t- Superbojowniczka\n\t\t\t\n\t\t\n\t\t·\n\n\t\t\t\t\tprzed dinozaurami\n\t\t\t\t\t\n\n\t\n\t\tCiekawe kiedy us\u0142yszymy w Radiu :)\n\n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\u2026\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\n\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\u2026\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\n\n\t\t\t\t\t\t\t\n\t\t\t\n\n","data":"2007-01-16 16:33:03","favcount":0,"id":417984,"parent_id":417984,"uname":"Ale_Xandra","createdAtTimestamp":1168961583,"type":"art","elementid":6840,"hidden":0,"likedByAdmin":0,"pinnedByAdmin":0}},"417964":{"maincomment":{"html":"\n\n\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\n\t\n\t\n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\tZg\u0142o\u015b \n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\n\t\t\t\tKitsune\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t- Bojowniczka\n\t\t\t\n\t\t\n\t\t·\n\n\t\t\t\t\tprzed dinozaurami\n\t\t\t\t\t\n\n\t\n\t\tTo b\u0119dzie prawdziwy hit\n\n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\u2026\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\n\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\u2026\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\n\n\t\t\t\t\t\t\t\n\t\t\t\n\n","data":"2007-01-16 16:09:10","favcount":0,"id":417964,"parent_id":417964,"uname":"Kitsune","createdAtTimestamp":1168960150,"type":"art","elementid":6840,"hidden":0,"likedByAdmin":0,"pinnedByAdmin":0}},"417931":{"maincomment":{"html":"\n\n\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\n\t\n\t\n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\tZg\u0142o\u015b \n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\n\t\t\t\tsemper_malus\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t- Superbojownik\n\t\t\t\n\t\t\n\t\t·\n\n\t\t\t\t\tprzed dinozaurami\n\t\t\t\t\t\n\n\t\n\t\tpi\u0119kne\n\n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\u2026\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\n\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\u2026\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\n\n\t\t\t\t\t\t\t\n\t\t\t\n\n","data":"2007-01-16 15:46:06","favcount":0,"id":417931,"parent_id":417931,"uname":"semper_malus","createdAtTimestamp":1168958766,"type":"art","elementid":6840,"hidden":0,"likedByAdmin":0,"pinnedByAdmin":0}},"417926":{"maincomment":{"html":"\n\n\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\n\t\n\t\n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\tZg\u0142o\u015b \n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\n\t\t\t\tmotyla_noga\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t- Bojownik\n\t\t\t\n\t\t\n\t\t·\n\n\t\t\t\t\tprzed dinozaurami\n\t\t\t\t\t\n\n\t\n\t\tRewelka tek\u015bcik!\n\n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\u2026\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\n\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\u2026\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\n\n\t\t\t\t\t\t\t\n\t\t\t\n\n","data":"2007-01-16 15:43:15","favcount":0,"id":417926,"parent_id":417926,"uname":"motyla_noga","createdAtTimestamp":1168958595,"type":"art","elementid":6840,"hidden":0,"likedByAdmin":0,"pinnedByAdmin":0}},"417608":{"maincomment":{"html":"\n\n\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\n\t\n\t\n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\tZg\u0142o\u015b \n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\n\t\t\t\tgfusc\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t- Superbojownik\n\t\t\t\n\t\t\n\t\t·\n\n\t\t\t\t\tprzed dinozaurami\n\t\t\t\t\t\n\n\t\n\t\tnara\u017cacie si\u0119 czarnoksi\u0119\u017cnikowi z Torunia:D\n\n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\u2026\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\n\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\u2026\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\n\n\t\t\t\t\t\t\t\n\t\t\t\n\n","data":"2007-01-16 11:47:09","favcount":0,"id":417608,"parent_id":417608,"uname":"gfusc","createdAtTimestamp":1168944429,"type":"art","elementid":6840,"hidden":0,"likedByAdmin":0,"pinnedByAdmin":0}},"417557":{"maincomment":{"html":"\n\n\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\n\t\n\t\n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\tZg\u0142o\u015b \n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\n\t\t\t\tNielot\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t- Superbojownik\n\t\t\t\n\t\t\n\t\t·\n\n\t\t\t\t\tprzed dinozaurami\n\t\t\t\t\t\n\n\t\n\t\tWybitne - naprawd\u0119 rewelacja\n\n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\u2026\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\n\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\u2026\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\n\n\t\t\t\t\t\t\t\n\t\t\t\n\n","data":"2007-01-16 10:09:26","favcount":0,"id":417557,"parent_id":417557,"uname":"Nielot","createdAtTimestamp":1168938566,"type":"art","elementid":6840,"hidden":0,"likedByAdmin":0,"pinnedByAdmin":0}},"417513":{"maincomment":{"html":"\n\n\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\n\t\n\t\n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\tZg\u0142o\u015b \n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\n\t\t\t\tpietshaq\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t- Szkielet Szachisty\n\t\t\t\n\t\t\n\t\t·\n\n\t\t\t\t\tprzed dinozaurami\n\t\t\t\t\t\n\n\t\n\t\tMi\u0142o mi \u017ce m\u00f3j tekst jest na g\u0142\u00f3wnej, mo\u017ce by tak Admin to wrzuci\u0142 tak, \u017cebym mia\u0142 to w ostatnich 10-ciu w swoim profilu :>\n\n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\u2026\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\n\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\u2026\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\n\n\t\t\t\t\t\t\t\n\t\t\t\n\n","data":"2007-01-16 08:44:22","favcount":0,"id":417513,"parent_id":417513,"uname":"pietshaq","createdAtTimestamp":1168933462,"type":"art","elementid":6840,"hidden":0,"likedByAdmin":0,"pinnedByAdmin":0}},"417479":{"maincomment":{"html":"\n\n\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\n\t\n\t\n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\tZg\u0142o\u015b \n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\n\t\t\t\tMammut\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t- Superbojownik\n\t\t\t\n\t\t\n\t\t·\n\n\t\t\t\t\tprzed dinozaurami\n\t\t\t\t\t\n\n\t\n\t\tGenialne :D za\u0142o\u017ce zesp\u00f3\u0142 tylko poto \u017ceby to wykonywa\u0107 :D\n\n\t\t\t\t\t\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\u2026\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\n\n\t\t\t\t\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\u2026\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\n\n\t\t\t\t\t\t\t\n\t\t\t\n\n","data":"2007-01-16 06:28:00","favcount":0,"id":417479,"parent_id":417479,"uname":"Mammut","createdAtTimestamp":1168925280,"type":"art","elementid":6840,"hidden":0,"likedByAdmin":0,"pinnedByAdmin":0}}},"best_comments":[],"pinned_comments":[],"type":""}; Najpotworniejsze ostatnio Naj… oglądane Ulubione Komentowane Najnowsze artykuły Mistrzowie Internetu DXXVI - Pielęgniarka bez ubrań zewnętrznych (0) Chuligan to nazwisko, muskuł to mały gryzoń, a awokado to pomarszczona moszna? - pochodzenie niektórych wyrazów potrafi być zaskakujące! (1) Kolejny Assassin's Creed przeniesie nas do Japonii? Całkiem możliwe - W co jest grane? (0) 35 oszałamiających widoków z całego świata V (0) Wielopak Weekendowy CMLXXXVIII - ...zimno u ciebie w mieszkaniu? Elektrownia Jądrowa w Żarnowcu - jak wygląda warta 2 miliardy dolarów prawie 30-letnia pamiątka po atomowym projekcie PRL-u (116) Ukryte przeznaczenie przedmiotów codziennego użytku, o których wiele osób nie ma pojęcia (125) 7 przerażających miejsc, do których pchają się turyści (37) Nigdy nie zostawiaj w samochodzie lustra parabolicznego (28) Znany patostreamer wpadł w furię przez memy na Wykopie, efektem czego powstało ich jeszcze więcej (111) Najmocniejsze cytaty ostatnich dni – PO zastosowało na Was socjotechnikę i prezes Wam to wyjaśni (110) Najdziksze newsy tygodnia – Obmacywał się na plaży dla nudystów i został zastrzelony (75) Dziewczyny, które zapomniały o majteczkach (191) Rodzice mają ból d*py przez to, że ten film pojawił się na Disney+ - Filmoteka Joe Monstera (86) Niezwykła historia słynnego austriackiego obrazu (35) Te rzeczy są naprawdę fascynujące LXXXIII (23) Tatuaże, w których istnienie aż trudno uwierzyć IV (19) Dziwne i jeszcze dziwniejsze samochody XXXIII (12) Posiadasz psa? Zrozumiesz to doskonale... XVI (4) "Jak byłem mały..." - nasi czytelnicy podzielili się z nami najdziwniejszymi historiami ze swojego dzieciństwa (53) Starsze historie Jak to drzewiej bywało Kocham cię jak Irlandię. Tak nasi czytelnicy powitali zespół Samhain, który wystąpił w kazimierskiej restauracji Kwadrans, gdzie już po raz trzeci zabrzmiały dźwięki muzyki celtyckiej. Tym razem grupie lubelskich muzyków, którzy promowali w Kazimierzu swoją płytę „Folk! Jamboree”, towarzyszyli tancerze z lubelskiej filii szkoły tańca irlandzkiego Ua Niall. Jak doszło do powstania zespołu „Samhain”Katarzyna Wasilewska – Strzałkowska: Wszystko zaczęło się w latach 87 – 88 – od żeglarstwa, od pływania po Mazurach, od śpiewania przy ognisku szant, piosenek żeglarskich. Twórcą zespołu jest Marek Strzałkowski, który w roku 96 zaproponował mi, żebym grała na skrzypcach muzykę irlandzką w jego zespole. Odpowiedziałam: nie, nie… tego nie będę grała! Do tego musiałam dojrzeć, jak do każdej muzyki się dojrzewa, którą się kiedyś pokocha, z którą się będzie identyfikować. Ale ta muzyka jest bardzo chwytliwa…Katarzyna Wasilewska – Strzałkowska: Chwytliwa, ale nie dla wszystkich. Choćby przykład mój – dałam się przekonać dopiero po trzech latach!Od szant do muzyki irlandzkiej jest chyba daleko. Skąd takie zainteresowania?Marek Strzałkowski: Z żeglarstwa. Generalnie chodziło o to, ze szant ja już nie mogłem słuchać… (śmiech) Nudzą się. Tradycyjnych jest mało, a nowe mi się niespecjalnie podobają. Trzeba było sięgnąć do korzeni z lądu. Większość piosenek była przecież przenoszona na morze z lądu. To była tradycja Irlandii, Szkocji, Anglii też trochę, ale Anglicy nie śpiewali, oni nie umieją śpiewać (śmiech). Bardzo dużo szant pochodzi także z powstała nazwa zespołu Samhain?Katarzyna Wasilewska – Strzałkowska: W Polsce od dawna istnieją już zespoły muzyki irlandzkiej, których nazwy urobiono od najwyższego szczytu w Irlandii (Carrantuohill) czy od najdłuższej rzeki (Shannon). My wybraliśmy największe święto, a największe święto to –Samhain. Marek Strzałkowski: Było to święto celtyckie, które miało charakter noworoczny. Zaczynało się wg ich kalendarza 31 października w wigilię naszego świętego zmarłych. Towarzyszyły mu obrzędy pogańskie odkupienia win, łączenia się z duchami przodków zmarłych. Tak więc nazwaliśmy nasz zespół grają tradycyjną muzykę celtycką, ale zaaranżowaną w sposób Strzałkowski: Utwory są tradycyjne, ale nie gramy tego w sposób tradycyjny, bo się nie da… Czasami staramy się grać utwory tradycyjnie, jednak brzmieniowo wychodzą one bardziej rockowo. Wszyscy mamy przeszłość rockową, więc pewne maniery, niestety, nie dają o sobie muzykę irlandzką na instrumentach elektronicznych. Skąd ten pomysł?Marek Strzałkowski: To wynik poszukiwania brzmienia. Katarzyna Wasilewska – Strzałkowska: I jak najbardziej udogodnienie sobie – żeby jak najmniej niszczyć akustyczne instrumenty. Czasem trzeba zagrać gdzieś na dworze albo w piwnicy, gdzie jest wilgotność bardzo duża…stąd na przykład elektryczne skrzypce, ale gitara jak najbardziej akustyczna, tyle że wzmocniona preampem, żeby brzmienie było dosyć już Państwa trzeci koncert w Kwadransie, a w Kazimierzu?Katarzyna Wasilewska – Strzałkowska: Gramy tu już regularnie od końca lata co miesiąc. To miejsce ma niesamowity klimat. Świetnie się nam tutaj gra. Jest to adekwatne miejsce do tego typu muzyki. Aczkolwiek graliśmy już Kazimierzu nie raz na imprezach zamkniętych. Raz nawet daliśmy prywatny koncert „Pod Wietrzną Górą” na weselu. Było to małżeństwo polsko – niemieckie, ale chcieli muzykę irlandzką…Co wg Państwa łączy muzykę irlandzką z Kazimierzem – żydowskim, renesansowym? Czy są według Was jakieś związki?Marek Strzałkowski: A czasem paru Szkotów tu nie mieszkało? Mieszkało. Nawet jest coś takiego jak faktoria angielska na Krakowskiej…Marek Strzałkowski: Szkotów mieszkało w pewnym momencie w Polsce bardzo dużo, emigrowali z wyspy, gdyż byli prześladowani w kraju za czasów jakobitów. Katarzyna Wasilewska – Strzałkowska: Irlandczycy byli bardziej prześladowani przez Anglików niż Szkoci. Muzyka celtycka była przez Anglików duszona. Stąd w ogóle taniec irlandzki tak wygląda, że tańczą tutaj wyłączne nogi. Taniec według Anglików to był ruch rąk i całego ciała, Irlandczycy wymyślili sobie, że będą tańczyły tylko nogi. Więc to nie będzie taniec, to nie będzie mogło być zakazane. Cała góra do pasa w górę jest sztywna wyprostowana, a tańczą tylko nogi. Skąd u Państwa przy obecnej modzie na tańce latynoskie zainteresowanie tańcem irlandzkim?Konrad Korczyński: To przede wszystkim zaczęło się od zespołu Samhain. To właśnie zespół zorganizował pierwsze warsztaty tańca irlandzkiego z profesjonalnym nauczycielem. Ja byłem na tych pierwszych warsztatach – najdłużej w Lublinie tańczę. Uczyłem się w tym czasie języka irlandzkiego i chciałem poznawać kulturę tego kraju. Potem były kolejne warsztaty i następne. W końcu zdecydowaliśmy w Lublinie otworzyć filię warszawskiej szkoły Ua charakteryzuje się taniec irlandzki?Konrad Korczyński: Jest to taniec bardzo dynamiczny i jednocześnie bardzo wymagający – wymaga od tancerza kondycji i zmiany pewnych przyzwyczajeń. To jest jeden z niewielu tańców tradycyjnych, który tak naprawdę ewoluuje. Czerpie dużo z baletu. Jeszcze 20 lat temu sytuacja z otwartymi stopami podczas tańca była rzadko spotykana, a w tym momencie to jest podstawa. Charakteryzuje go precyzja, tu nie chodzi o szybkość, tylko o technikę, bo jeżeli coś się zrobi źle, to można skręcić kostkę. Tańce irlandzkie dzielą się na tańce miękkie i tańce twarde. Tańce miękkie wymagają miękkich bucików – tutaj wiele mogą pokazać kobiety, które są delikatniejsze, szybsze, bardziej rozciągnięte, zgrabniejsze. Tańce twarde są domeną mężczyzn, wymagana jest tu siła uderzenia, szybkość uderzenia, ale są też kobiety, które stepują o wiele lepiej i szybciej niż mężczyźni, więc rozróżnienie na tańce męskie i kobiece nie jest do końca zasadne. Taniec irlandzki to nie tylko taniec solowy, jak my tu prezentujemy, ale też tańce grupowe, które angażują tańczyć tańce irlandzkie, trzeba to naprawdę lubić, czuć i kochać tę muzykę i kulturę. Dziękuję za on-line:Ye Jacobites (4,5 MB mp3)Parcel Of Rogues (5,3 MB mp3) W czerwcu polecieliśmy do Irlandii, Północnej na okrągłą rocznicę urodzin naszego Pierworodnego Dziecięcia. Wyjazd przygotowywany był w tajemnicy - chcieliśmy zrobić niespodziankę i myślę, że się udało! Dziecko jak nas zobaczyło, najpierw zdębiało a potem się poryczało :))). Byliśmy krótko, ale celebrowaliśmy każdą chwilę. To był wspaniały czas! Czas biesiadowania, gadania, śmiania się do łez, a nade wszystko przebywania z naszych ukochanym Wnusiem ♥. Udało się połączyć wszystkie elementy odwiedzin w jedną spójną całość. Zwiedziliśmy, w promieniu kilkunastu kilometrów najbliższą okolicę:). Pogoda, jak na Irlandię przystało była różna . O Irlandii Północnej można przeczytać tu: Irlandia jest piękna! Spójna architektonicznie, czysta i...taka zielona! Ludzie są wyluzowani, każdy robi co chce, wygląda jak mu się podoba i nikogo to nie dziwi, nikomu nie przeszkadza. Wszyscy są mili, uśmiechnięci , otwarci i przyjaźnie nastawieni. Pozdrawiają się wzajem i zagadują. Myślę, że wynika to między innymi z tego, że są w dobrej sytuacji materialnej. zapytał(a) o 22:26 Jakie są piosenki ze słowami "kocham cię"? Znacie jakieś piosenki, gdzie w tekście występują słowa "KOCHAM CIĘ"? Potrzebuję jak najwięcej, najróżniejszych. Jak na razie znalazłam 6, ale to trochę za mało. Odpowiedzi Doda "Ostatni raz ci zaśpiewam" Taka głupia piosenka "Dzień dobry, kocham cię". Fuj. MarS2 odpowiedział(a) o 22:28 Słabo szukasz, te słowa są w (prawie) każdej lirycznej balladzie...Przejrzyj Chłopcy z Placu Broni - Kocham cięMaanam - Bez ciebie umieramMaanam - Kocham cię kochanie mojeŁzy - Puste słowaSławek Uniatowski - Kocham cięRepublika - Zapytaj mnie czy cię kochamKobranocka - Kocham cię jak Irlandię Dygo odpowiedział(a) o 22:34 Znam kilka, nie jestem pewien czy występują tam te słowa ale są to piosenki miłosne:- Chada - Manewry Miłosne- Pih - Śmierć Nas Nie Rozłączy- DKA - Tylko Ty KochanieDodatkowo większość piosenek zespołu Verba zawiera te słowa. Aśka008 odpowiedział(a) o 22:43 Strachy na lachy - Dzień dobry kocham cięKobranocka - Kocham Cię jak IrlandięKasia Kowalska - Kocham CięKult- Kocham Cię miłością swojąmaanam - kocham Cię kochanie moje Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub „W nocy miałem widzenie: widziałem człowieka, którego imię brzmiało Victorius, a przybył on z Irlandii, przywożąc ze sobą mnóstwo listów. Dał mi jeden z nich. Pierwsze słowa tego listu brzmiały, jak następuje: »Głos Irlandczyków«. Kiedy czytałem dalej, wydało mi się, że słyszę ich głosy – tych, co mieszkali za lasem Voclut, który znajduje się w pobliżu Morza Zachodniego. I zdało mi się, że wołali jednym głosem: »Ach! Prosimy ciebie, chłopcze, przybądź do nas i bądź pośród nas znowu!«” Powyższe słowa pochodzą z krótkiego, ale bardzo starego dokumentu – Wyznań Świętego Patryka. Apostoł Irlandii opisuje w nim pokrótce swoje życie i duchowość, szczególnie zaś proces chrystianizacji Zielonej Wyspy. Ciężko przecenić wielkość dzieła, jakiego dokonał Bóg przez pokornego misjonarza. Na początek wystarczy wspomnieć, iż właśnie dzięki jego działalności katolicyzm na dobre zadomowił się w Irlandii, której córki i synowie przez długie wieki rozwijali się i umacniali w wierze oraz mężnie bronili Kościoła, nie dbając przy tym nawet o własne życie. Czy jednak w obliczu doniesień z ostatnich lat – szczególnie zaś na temat wyników zeszłorocznego referendum aborcyjnego – można wciąż uznawać Irlandię za kraj katolicki? Czy może po ponad 1500 latach Zielona Wyspa potrzebuje nowego świętego Patryka? Dzieje Kościoła i katolicyzmu w Irlandii to bardzo smutna, ale pouczająca historia. Wyspa świętych i apostołów 17 marca to nie taki całkiem zwykły dzień, zwłaszcza w krajach anglosaskich. Liczne parady i wydarzenia, ludzie poubierani na zielono oraz wszechobecna tradycyjna whiskey nie pozwalają zapomnieć, że oto nadszedł Saint Patrick’s Day – narodowe święto Irlandii, obchodzone jednak bardziej lub mniej hucznie wszędzie tam, gdzie dotarła kultura celtycka: w Wielkiej Brytanii, USA, Australii, Kanadzie, Europie, a nawet w innych częściach świata. Trudno jednak nie dostrzec pewnego podobieństwa historii św. Patryka do innych czterech znanych świętych: papieża Sylwestra II, biskupa Mikołaja, apostoła Andrzeja oraz męczennika Walentego. Jakkolwiek bowiem sylwester, walentynki, mikołajki, andrzejki czy właśnie Saint Patrick’s Day są popularnymi i radosnymi okolicznościami, tak mało kto wspomina o świętych, na pamiątkę których obchodzi się te dni. Może jeszcze w najmniejszym stopniu dotyczy to właśnie św. Patryka, jednak również o nim przypomina się przede wszystkim poprzez legendę o nieuczciwej karczmarce, która miała nalać misjonarzowi zbyt mało whiskey, czy też symboliczną koniczynkę, za pomocą której święty objaśniał Irlandczykom dogmat o Trójcy Świętej. Nie są to jednak, delikatnie mówiąc, najistotniejsze spośród faktów związanych z życiem i działalnością apostoła Irlandii. Św. Patryk urodził się najprawdopodobniej w 385 roku na terenie dzisiejszej Walii, a przy urodzeniu otrzymał celtyckie imię Sucat. Pochodził z chrześcijańskiej rodziny z tradycjami kapłańskimi – jego ojciec był diakonem, a dziadek księdzem (ówcześnie nie obowiązywał celibat). W wieku szesnastu lat został uprowadzony przez korsarzy do Irlandii, gdzie sprzedano go jako niewolnika do wypasania owiec. Długie godziny pracy i czas wolny przeznaczał na naukę języka irlandzkiego oraz rozmyślanie o Bogu. Po sześciu latach uciekł do Galii (dzisiejsza Francja), gdzie wkrótce przyjął święcenia kapłańskie i zaczął się przygotowywać do posługi misjonarza. Przez pewien czas przebywał w Italii, jednak gdy w 432 roku zmarł w Irlandii biskup misyjny św. Palladiusz, papież powierzył kontynuację jego dzieła właśnie Patrykowi. Przybywając po raz kolejny na Zieloną Wyspę, Patryk zastał tam nieliczne grupy chrześcijan. Jednak większość mieszkańców, w tym praktycznie wszyscy arystokraci, była poganami. Misjonarz zabrał się do pracy z energią, działając w bardzo przemyślany sposób. W Armagh (obecnie Irlandia Północna) założył swoją stolicę, która przez długie lata pozostawała siedzibą prymasów Irlandii. Święty spędzał większość czasu, podróżując po wyspie i głosząc Chrystusa. Przybywając na nowe tereny, zaczynał od spotkania z miejscowym księciem i uzyskania pozwolenia na ewangelizację na jego ziemiach. Dzięki temu na ogół nie wchodził w konflikty z przedstawicielami władzy i pogańskimi kapłanami, a wielu z nich udało mu się nawrócić na chrześcijaństwo. Dobre przygotowanie i rozsądne prowadzenie misji, a przede wszystkim głębokie życie wewnętrzne i osobiste świadectwo św. Patryka pozwoliły mu osiągnąć bardzo wysoką skuteczność. Jego zasługą jest jednak nie tylko upowszechnienie wiary chrześcijańskiej na Zielonej Wyspie, ale również utworzenie tam struktur Kościoła. Apostoł Irlandii na zewangelizowanych terenach zakładał biskupstwa, a wyświęcanym kapłanom nakazywał życie wspólnotowe na wzór klasztorów, dając w ten sposób początek irlandzkiemu monastycyzmowi. Śmierć św. Patryka (461 r.) zbiegła się w czasie z rozpoczętym w połowie V wieku najazdem Germanów (Jutów, Sasów i Anglów) na Brytanię. Chrześcijaństwo utrzymało się na celtyckich obszarach Walii i Kornwalii oraz w Irlandii, jednak miejscowi duchowni i wierni zostali odcięci od kontaktów z Rzymem. W tej sytuacji lokalny Kościół rozwijał się dalej w kierunku monastycyzmu; z czasem funkcje biskupie przejęli opaci, a siedzibami diecezji stały się klasztory. Na Zielonej Wyspie rozwinęły się także lokalne zwyczaje dotyczące kultu, nieco inny niż w całym Kościele sposób wyznaczania daty Wielkanocy, odmienny kształt tonsury czy drobne zmiany w sposobie sprawowania liturgii, nazwane „rytem iroszkockim”. Z tych względów omawiane struktury Kościoła nazywa się powszechnie „kościołem iroszkockim”, gdzie cząstka „szkocki” wiąże się z dokonaną w VI stuleciu chrystianizacją Piktów, mieszkających na terenach obecnej Szkocji. Zapał chrystianizacyjny był zresztą jeszcze jedną cechą charakterystyczną kościoła iroszkockiego – świadectwem tego jest chociażby tradycyjne wspomnienie dwunastu apostołów Irlandii, czyli wywodzących się z Zielonej Wyspy misjonarzy. Wśród nich wymienia się św. Kolumbę Starszego – apostoła Szkocji, założyciela klasztoru w Ionie, czy św. Brendana Żeglarza, który w swojej podróży morskiej dotarł najprawdopodobniej do Grenlandii, Islandii i Ameryki Północnej. Ważną postacią Kościoła iroszkockiego była także św. Brygida, która założyła w Kildare pierwszy na Zielonej Wyspie klasztor dla kobiet. Rozkwit chrześcijańskiego życia w Irlandii spowodował, że iroszkoccy mnisi odegrali potężną rolę w chrystianizacji Europy Zachodniej, w większości podzielonej po upadku Cesarstwa Rzymskiego na pogańskie królestwa. Duchowi następcy św. Patryka i św. Brygidy przechowywali i kopiowali w swoich klasztorach liczne dzieła z czasów starożytnych – teksty greckie, rzymskie czy Ojców Kościoła. W wiekach VI i VII iroszkoccy misjonarze, tacy jak np. św. Kilian, św. Gaweł czy św. Kolumban Młodszy, byli pierwszoplanowymi postaciami w chrystianizacji terenów dzisiejszych Francji, Niemiec czy Beneluksu. To właśnie z tego powodu Irlandia była w średniowieczu nazywana powszechnie Wyspą Świętych. Przeciw barbarzyńskim i krwiożerczym Irlandczykom… Charakterystyka Irlandii z czasów św. Patryka czy „dwunastu apostołów”, tj. władza pozostająca w rękach bardzo suwerennych klanów, brak mocnej zwierzchności centralnej i dużych miast, przez cały okres średniowiecza pozostała w zasadzie niezmienna. Kiedy niemal w całej Europie rozwinęły się silne królestwa, na Zielonej Wyspie nie doszło do wykształcenia jednolitego państwa. W konsekwencji Irlandia stała się całkiem łakomym kąskiem dla silniejszych sąsiadów, a szczególnie dla rozłożonej na pobliskiej wyspie Anglii. Do nieuniknionego doszło w drugiej połowie XII wieku, gdy Anglia zdążyła już okrzepnąć po najeździe Normanów i rozpoczęła kolonizację sąsiedniej wyspy. Do końca XV wieku nie doszło do całkowitego militarnego podboju Irlandii, niemniej przedstawiciele większości klanów złożyli hołd lenny królowi Anglii, a część Zielonej Wyspy, zwłaszcza w okolicach Dublina (tzw. Palisada), stała się domeną króla lub anglonormańskiej szlachty. Konflikt, który na paręset lat zdominował historię Irlandii, zaostrzył się w wieku XVI, kiedy też nabrał nowego, religijnego, wymiaru. Do zaognienia sytuacji doszło już na przełomie wieków, kiedy to Anglicy poprzez tzw. prawa Poyningsa formalnie podporządkowali sobie irlandzki parlament. Najbardziej przełomowym wydarzeniem było jednak zerwanie więzi z Rzymem przez króla Henryka VIII (1534 r.), za którym poszło w dwa lata później narzucenie Kościołowi w Irlandii zwierzchnictwa króla Anglii w miejsce papieskiego. Po ogłoszeniu się w 1541 królem Irlandii Henryk VIII, a po nim jego następcy, zaczęli dążyć do całkowitego podporządkowania Zielonej Wyspy. Na Irlandię rozciągnięto angielskie prawo, praktycznie wyłączające katolików z życia społecznego. Było to o tyle istotne, że linia podziału politycznego szybko pokryła się z granicą dwóch wyznań – anglikanizm stał się religią angielskich najeźdźców, podczas gdy zarówno Irlandczycy, jak i silnie zceltyzowani potomkowie anglonormańskiej szlachty pozostali wierni katolicyzmowi. Anglia stanowczo tłumiła irlandzkie bunty i powstania, prowadząc jednocześnie kolonizację na gruncie kultury ( założenie przez Elżbietę I anglikańskiego uniwersytetu w Dublinie). Jednym z bardziej znanych przejawów ówczesnej kolonizacji była tzw. Plantacja Ulsteru – akcja kolonizacyjna w prowincji Ulster, położonej na północy wyspy, polegająca na wysiedlaniu miejscowej ludności irlandzkiej na południe i osiedlaniu w ich miejsce angielskich i szkockich protestantów. Plantacja Ulsteru stoi u źródeł późniejszego, sięgającego nawet czasów obecnych, konfliktu miejscowych z Irlandczykami z pozostałych części wyspy, a jej politycznym następstwem jest oddzielność Irlandii Północnej, stanowiącej część Wielkiej Brytanii. Najgorsze miało jednak dopiero nadejść. Szczególnie krwawym rozdziałem w historii Irlandii było powstanie rozpoczęte z początkiem lat 40. XVII wieku. Irlandczycy postanowili wykorzystać chwilową słabość Anglii, związaną z konfliktem pomiędzy królem Karolem I Stuartem a opozycją purytańską. Niedługo po powstaniu irlandzkim wybuchła również wojna domowa w Anglii, zakończona w 1645 zwycięstwem purytanów pod dowództwem sprawnego polityka i wojskowego Olivera Cromwella. Po ostatecznym zdobyciu władzy i zgilotynowaniu króla w 1649 roku Cromwell wyruszył, aby opanować sytuację również w Irlandii. Przybywając na Zieloną Wyspę, dowódca purytanów ogłosił: „Jak Bóg przyniósł mnie tu bezpiecznie, tak nie wątpię, że Opatrzność przywróci wszystkim prawdziwą swobodę i własność; że ci wszyscy, którzy w głębi serca pragną podjęcia wielkiego dzieła przeciw barbarzyńskim i krwiożerczym Irlandczykom oraz reszcie ich zwolenników i konfederatów, głoszenia Ewangelii Chrystusa i pokoju (…), otrzymają takie uposażenie i wynagrodzenie, jakie będzie odpowiadało ich zasługom”. Zgodnie z tym manifestem irlandzka kampania Cromwella była niezwykle brutalna. Jej symbolem stały się masakry mieszkańców dwóch dużych miast – Droghedy i Wexford, gdzie Anglicy wymordowali po kilka tysięcy Irlandczyków. W Droghedzie doszło do spalenia żywcem kilkudziesięciu obrońców miasta szukających schronienia w kościele, zaś dowódca obrony (a jednocześnie weteran bitwy pod Chocimiem) – sir Arthur Aston, został zatłuczony na śmierć za pomocą jego własnej drewnianej protezy nogi. Po szybkim sukcesie militarnym Anglicy przystąpili do wywłaszczania irlandzkich posiadaczy ziemskich, w wyniku czego w ciągu dekady powierzchnia ziem uprawnych na Zielonej Wyspie pozostających w rękach Irlandczyków zmniejszyła się z ok. 70% do nieco ponad 30%. Nie był to jednak ostatni cios otrzymany przez katolickich Irlandczyków z sąsiedniej wyspy. Już bowiem w 1688 roku na wyspie pojawił się Jakub II Stuart – ostatni katolicki król Anglii, obalony w toku tzw. chwalebnej rewolucji przez protestanckich oranżystów. Przywódca spiskowców i następca Jakuba – Wilhelm Orański, przeprowadził w 1691 roku inwazję na Irlandię, zadając katolikom klęskę nad rzeką Boyne. Po kolejnym zwycięstwie nad Irlandczykami protestanccy władcy wyspy uderzyli z niespotykaną dotąd siłą w Kościół. W początkach XVIII wieku doszło do wygnania z Zielonej Wyspy wszystkich biskupów i zakonników, a księżom nakazano wyrzec się „błędów papizmu”; oczywiście, przysięga była dla kapłanów nie do zaakceptowania, zatem większość z nich poniosła śmierć bądź została wygnana. Katolikom odebrano prawo do prowadzenia szkół i kształcenia się za granicą, obejmowania urzędów, wykonywania części zawodów, noszenia broni, a kościoły nie mogły posiadać wież ani krzyży. Nie wolno było pielgrzymować ani świętować katolickich świąt. Z upływem czasu, najczęściej przy okazji okoliczności niesprzyjających Anglii (jak np. wojna o niepodległość USA czy wybuch rewolucji francuskiej), antykatolickie prawa były stopniowo łagodzone, jednak część z nich, jak chociażby wysokie kary finansowe za noszenie przez księży sutanny czy zakaz obejmowania przez katolików najwyższych urzędów, została utrzymana aż do odzyskania przez Irlandię niepodległości w dwudziestoleciu międzywojennym. My, lud Éire Lata pomiędzy pierwszą a drugą wojną światową były dla Irlandczyków szczególnie przełomowe. Był to okres walki politycznej, przeradzającej się momentami w zbrojną, o niepodległość i jedność Irlandii. Zielona Wyspa została podzielona na część północną i południową. Ta ostatnia wkrótce zyskała status dominium brytyjskiego, a w drugiej połowie lat 30. stała się faktycznie suwerennym państwem. Pierwszoplanową postacią ówczesnych starań niepodległościowych był Éamon de Valera – wielokrotny premier, a w latach 60. i 70. również prezydent Irlandii. De Valera, nazywany ojcem irlandzkiej niepodległości, wywarł olbrzymi wpływ na tekst ogłoszonej w 1937 roku konstytucji, proklamującej powstanie w pełni suwerennej Irlandii. Obowiązująca (z późniejszymi zmianami) do dziś konstytucja zaczyna się piękną inwokacją: „W imię Trójcy Przenajświętszej, od Której pochodzi wszelka władza, i do Której muszą być skierowane – jako cel ostateczny – wszelkie ludzkie uczynki i działania, My, 0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 1972 1981 1988 2006 2008 2010 2011 Procent katolików regularnie uczęszczających na niedzielną mszę świętą od lat 70′ do czasów obecnych (wg badań Iona Institute) 36 Wiara Wiara lud Éire, pokornie uznając wszelkie obowiązki wobec naszego Świętego Pana, Jezusa Chrystusa, (…) niniejszym uchwalamy, ogłaszamy i nadajemy sobie tę Konstytucję” ( pl, Konstytucja Irlandii). Dokument, o którym papież Pius XII powiedział, że był „pisany ręką Boga”, zawierał zapisy o zakazie rozwodów, aborcji i antykoncepcji, czy specjalnej pozycji Kościoła Katolickiego w sferze nauczania. Niestety, większość z nich została w drugiej połowie XX wieku usunięta – nie spełniło się zatem najważniejsze życzenie de Valery: „Irlandia ma stać się domem dla ludzi, którzy żyją tak, jak Bóg chce i życzy sobie, by żyli ludzie”. Powojenne dzieje Irlandii, której swoją drogą przez cały okres drugiej wojny światowej udało się zachować całkowitą neutralność, są naznaczone przede wszystkim dwoma przykrymi procesami, które w znacznym stopniu ukształtowały współczesne społeczeństwo tego kraju. Pierwszym z nich było kolejne zaostrzenie niewygasłego konfliktu polityczno-religijnego w Irlandii Północnej. Spór pomiędzy dążącymi do zjednoczenia z resztą wyspy republikanami-katolikami a chcącymi pozostać częścią Wielkiej Brytanii unionistami-protestantami toczył się zarówno na płaszczyźnie politycznej, jak i w sferze działań paramilitarnych. Starcia zbrojne oraz akty terroryzmu, dokonywane ze strony republikańskiej przez organizacje będące kontynuacją przedwojennej IRA, a z unionistycznej przez UDA i UVF, pochłonęły w ciągu trzydziestu lat ponad 3500 ofiar. Formalne zakończenie konfliktu (porozumienie wielkopiątkowe z 1998) nie rozwiązało problemu w pełni – w Irlandii Północnej wciąż jest sporo wzajemnej niechęci (np. wśród kibiców „katolickich” i „protestanckich” klubów piłkarskich, o czym pisałem w „Adeste” w czerwcu ubiegłego roku w artykule Piłka i krzyż), dochodzi do licznych prowokacji, a nawet sporadycznych zamachów terrorystycznych. Dla kondycji moralnej i religijnej społeczeństwa irlandzkiego decydujący był jednak drugi ze wspomnianych procesów. Chodzi tu o szereg nagłośnionych skandali seksualnych, zwłaszcza pedofilskich, wśród duchowieństwa katolickiego. Na przełomie lat 80. i 90. doszło do ujawnienia kilku tego typu przypadków, w tym bpa Eamona Caseya, który za kościelne pieniądze utrzymywał swoje dziecko, czy księży Billa Carneya i Brendana Smitha, mających na sumieniu po kilkadziesięcioro molestowanych dzieci. Wkrótce potem stało się jasne, że wiele nadużyć, do których dochodziło w latach 60.–80., a nawet tuż po wojnie, było do tej pory tuszowanych bądź ignorowanych przez hierarchów Kościoła. Pokłosiem tego była rezygnacja biskupa Ferns Brendana Comiskeya, który przyznał się, że nie reagował na wiadome mu przypadki pedofilii wśród księży; jak się jednak okazało, czystego sumienia w tym obszarze nie ma wielu irlandzkich dostojników, łącznie z byłym prymasem kard. Seánem Bradym. Najwięcej światła na całą sprawę rzucają raporty, opublikowany w 2009 roku państwowy raport tzw. komisji Ryana oraz ukazujące się stopniowo dla poszczególnych diecezji raporty powołanej w 2006 roku przez episkopat Narodowej Komisji Ochrony Dzieci w Kościele Katolickim w Irlandii. Treść raportów ukazuje przerażający obraz – wiele przypadków nadużyć seksualnych, przemocy i poniżania dokonywanych przez księży i osoby zakonne, a do tego nierzadkie przypadki zastraszania tudzież przemilczania. Jak wspomniano, fala skandali wśród irlandzkiego duchowieństwa wywarła destrukcyjny wpływ na katolicyzm w tym kraju. Nastąpił spadek zaufania do Kościoła. Pomimo że niemal 80% Irlandczyków wciąż określa się jako katolicy, odsetek wiernych uczęszczających co niedzielę na mszę świętą spadł w latach 80. i 90. z blisko 90 do ok. 40%. Według badań opinii publicznej ponad ⅔ Irlandczyków uważa, że Kościół jako instytucja zawiódł i stracił autorytet moralny, co przełożyło się na coraz powszechniejsze odrzucenie tradycyjnej moralności. Pokłosiem tego odwrócenia były wyniki kolejnych referendów obalających prawa zgodne z nauczaniem Kościoła: w 1978 roku obalono zakaz antykoncepcji, w 1995 zakaz rozwodów, w 2015 wprowadzono „małżeństwa” osób tej samej płci (Irlandia dokonała tego jako pierwszy kraj na świecie), a w 2018 roku obalono poprawkę do konstytucji uznającą prawo do życia dzieci nienarodzonych, co doprowadziło do głębokiej liberalizacji prawa aborcyjnego. Kościół poważnie ucierpiał również instytucjonalnie – gwałtownie spadła ilość powołań kapłańskich i zakonnych, a część kapłanów porzuciła stan duchowny. W latach 1993–2018 zamknięto niemal wszystkie diecezjalne seminaria duchowne, pozostawiając tylko jedno – kolegium św. Patryka w Maynooth, o którym jednak stało się głośno w 2016 roku, gdy wyszło na jaw, że toleruje się w nim zachowania homoseksualne, a szykanuje alumnów o konserwatywnym podejściu (w Maynooth miało dojść nawet do wyrzucania kleryków za klękanie podczas konsekracji czy obronę nauki o realnej obecności Chrystusa w Eucharystii). Nieliczni irlandzcy klerycy studiują również w Papieskim Kolegium Irlandzkim w Rzymie, jednak liczba zarówno kapłanów, jak i praktykujących wiernych systematycznie maleje. Nietrudno zrozumieć, dlaczego Irlandię uważa się za jeden z „upadłych bastionów” Kościoła w Europie. Irlandczycy to naród zjednoczony i powstały na wartościach chrześcijańskich, który okrzepł i ostatecznie określił swoją specyfikę w toku walki w obronie Kościoła. Naród, w którym katolicka wiara przetrwała wieki prawnego ucisku i krwawe prześladowania, ale załamała się wskutek nieodpowiedzialnych działań samych hierarchów Kościoła. Naród, który wydał wiele świętych niewiast i mężów, odegrał nieocenioną rolę w zachowaniu kultury europejskiej w tzw. wiekach ciemnych, dotarł z Ewangelią do pogan rozrzuconych po najdalszych krańcach starego kontynentu, a teraz sam potrzebuje Ewangelii jak powietrza. Naród, który jeszcze w XX wieku przyjął ultrakatolicką konstytucję, by po niecałych stu latach regularnie stawać w awangardzie lewicowej rewolucji. Irlandia powinna być dla Kościoła przykładem, jak nie postępować; warto o tym również pamiętać, słysząc wszelkie głosy dążące do przemiany Polski i polskiego społeczeństwa na wzór irlandzki. Artykuł ukazał się w 18. numerze Miesięcznika Adeste. Jeżeli podoba Ci się to, co robimy – kliknij w poniższy przycisk aby dowiedzieć się, jak możesz nam pomóc w rozwoju!

kocham cię jak irlandię słowa